Όταν ήμουν πιτσιρικάς, ο πατέρας μου εργαζόταν για κάποιο διάστημα στην Βιοχάλκο ως πωλητής. Τύχαινε λοιπόν να τον έχουμε ακολουθήσει σε κάποια ταξίδια του ανά την Ελλάδα που πλέον θυμάμαι αμυδρά.
Αυτό όμως που μου έχει μείνει μέχρι σήμερα είναι οι λέξεις στράντζα και ψαλίδι. Παντού, σε κάθε μικρή ή μεγάλη επιχείρηση μεταλλουργίας, απέξω έγραφαν σε μια μεγάλη ταμπέλα "Στράτνζα-Ψαλίδι"
Τώρα που μεγάλωσα, κάνω και εγώ ταξίδια για την δουλειά μου. 60 χιλιόμετρα το πρωί και άλλα 60 χιλιόμετρα αργά το μεσημέρι για να πάω από το σπίτι μου στο σχολείο και τούμπαλιν.
Και μαθητές δημοτικού μπορούν να κάνουν αυτή την απλή πρόσθεση για να υπολογίσουν την καθημερινή απόσταση που διανύω για να μάθω εικαστικά στα παιδιά του νότου της Κρήτης εδώ και 8 μήνες.
Σε αυτές τις διαδρομές λοιπόν, συναντώ πάλι επιχειρήσεις μετάλλου με την ίδια κλασική επιγραφή "Στράντζα-Ψαλίδι"
Ταυτόχρονα με την διδασκαλία, συνεργάζομαι και με την τοπική εφημερίδα "Άποψη του Νότου" που εκδίδεται κάθε εβδομάδα. Ως εκ τούτου, το μυαλό μου τριγυρίζει συνεχώς σε διάφορες έξυπνες και αστείες ιδεούλες.
Πρωτομαγιάτικα παιχνίδια για εργάτες σιδηροβιομηχανίας
Πλησιάζοντας η Πρωτομαγιά, εμπνεύστηκα την παραπάνω ασπρόμαυρη γελοιογραφία που συνδυάζει πολλά. Τις επιγραφές αυτές, τα παιδικά παιχνίδια και ίσως έχει και κάποιες επιρροές από την ταινία "Η κόρη μου η σοσιαλίστρια" που μου άρεσε πολύ για τα ωραία της χρώματα και για την ιστορία της φυσικά. Άλλωστε και εγώ, παιδί του Μάη είμαι...!
Τελικά δεν μπήκε στο φύλλο εκείνης της εβδομάδας αλλά τουλάχιστον την δημοσίευσα εδώ και είμαι χαρούμενος γιατί μπόρεσα εξ αιτίας της να γράψω ακόμα μια ιστοριούλα της ζωής μου.
Ασπρόμαυρη γελοιογραφία με αφορμή την είδηση για την γιορτή της Πρωτομαγιάς τον Μάιο του 2017 από τον Πάνο Ιατρίδη
Αν σου άρεσε αυτή η γελοιογραφία, μπορείς να δεις μια παρόμοια
Κάνε κλικ εδώ: Καλό μήνα
Δημοσίευση σχολίου