Παρασκευή
και 13 σήμερα, αλλά η αποφράδα ημέρα ήταν
η χτεσινή που άλλος ένας Ίκαρος της
Πολεμικής μας αεροπορίας σκοτώθηκε εν
ώρα καθήκοντος. Ο 34χρονος Σμηναγός
Γιώργος Μπαλταδώρος επιστρέφοντας στην
βάση της Σκύρου με το αεροσκάφος του
Mirage 2000-5, από
αποστολή αναχαίτισης στο ανατολικό
Αιγαίο, ξαφνικά το στίγμα του από τα
ραντάρ χάθηκε και λίγες ώρες αργότερα
βρέθηκαν συντριμια του αεροπλάνου στην
θάλασσα και κατόπιν το άψυχο σώμα του.
Στο πρώτο άκουσμα της είδησης ανησύχησα.
Σκέφτηκα τους Τούρκους και πως κάτι
πολύ σοβαρό έχει γίνει. Λίγο αργότερα
όμως που έμαθα πως το αεροπλάνο έπεσε
9 μίλια μακριά από την Σκύρο, ενω
ετοιμαζόταν να προσγειωθεί, ανακουφίστηκα.
Σίγουρα ο χαμός ενός ανθρώπου και μάλιστα
ενός εκπαιδευμένου χειριστή πολεμικών
αεροσκαφών είναι λυπηρό γεγονός. Αλλά
αυτοί οι άνθρωποι πετάνε μέρα νύχτα με
κίνδυνο της ζωής τους για να προστατεύουν
την χώρα από κάθε εχθρική επιβουλή.
Έχουν ακουστεί διάφορα για το ατύχημα.
Κανείς θα περίμενε το επίσημο πόρισμα
για τα αίτια. Δυστυχώς όμως η πολιτεία
για ακατανόητους λόγους, προς εμενα
τουλαχιστον, δεν συνηθίζει να διαφωτίζει
πλήρως αυτές τις υποθέσεις. Τραγικό
παράδειγμα, το πόρισμα για το ελικόπτερο
που έπεσε στα Ίμια το 1996. Ακόμα δεν έχουμε
καταλάβει γιατί πήγε και κυρίως γιατί
έπεσε. Και καλά, τόσο κρατικό μυστικό
είναι ή μήπως κάποιοι αρμόδιοι και
προιστάμενοι θέλουν να κρύψουν τις
λανθασμένες ή κακές ή άσχετες επιλογές
που έκαναν; Αυτό που κυριαρχεί πάντως
στις συζητήσεις με στρατιωτικούς
αναλυτές είναι πως μάλλον λόγω της κακής
ορατότητας επειδή στην περιοχή επικρατούσε
χαμηλή νέφωση και πάχνη ο πιλότος να
μην συμβουλεύτηκε έγκαιρα τα όργανα
του για να δει σε τι ύψος πετούσε και
όταν συνέβη αυτό να ήταν πια αργά για
εκείνον. Στην ασπρόμαυρη γελοιογραφία
μου παρουσιάζω ένα σύννεφο που με
δόλιο τρόπο κλείνει τα μάτια του πιλότου
με ένα μαντίλι για να χάσει τον
προσανατολισμό του. Αυτές τις μέρες
μάλιστα, έχουμε πάλι την εμφάνιση της
Αφρικανικής σκόνης που σε συνδιασμό με
τα σύννεφα ίσως να προκάλεσαν την πτώση
του αεροσκάφους. Δυστυχώς πίσω μένει
μια οικογένεια ορφανή. Η γυναίκα του
και τα δύο τους παιδιά θα αναγκαστούν
να πορευτούν για το υπόλοιπο της ζωής
του χωρίς τον αγαπημένο σύντροφο και
πατέρα. Ευτυχώς το κράτος μας, εσχάτως,
σκέφτηκε να νομοθετήσει ώστε οι
οικογένειες στρατιωτικών που χάνονται
εν ώρα υπηρεσίας να παίρνουν κάποια
σύνταξη και κυρίως τα ανήλικα παιδιά
να τα υιοθετεί το Ελληνικό Κοινοβούλιο
μεχρι την ηλικία των 25 ετών. Η πολεμική
αεροπορία κύρηξε τριήμερο πένθος στην
μνήμη του Έλληνα πιλότου. Το δυσάρεστο
γεγονός βιάστηκε να αναγγείλει ο Έλληνας
Υπουργός Άμυνας μέσα από το Twitter(!)
πριν εκδοθεί επίσημη
ανακοίνωση από το Υπουργείο. Αλλά έτσι
είναι. Άλλος παίρνει το πουλί του και
κυνηγάει Τούρκους και άλλος ...παίζει
με το πουλί του.
Αν θέλεις να βλέπεις τη δουλειά μου πριν ακόμη ανέβει εδώ στο blog, ακολούθησέ με στο Instagram
Δείτε περισσότερες γελοιογραφίες:
Δημοσίευση σχολίου