Και η αγιοσύνη έχει τα όρια της. Να λερωθεί η κατακόκκινη στολή; Ντροπή, δεν νομίζεις; Άσε που ο 'Αγιος, την βγάζει όλη νύχτα σε ένα έλκηθρο με τρελό άγχος να τα προλάβει όλα μέσα στο ξεροβόρι. Μετά να κάνει στάσεις κάθε λίγο, να χώνεται στου καθενός την καμινάδα, να γδέρνεται, να γεμίζει κάπνα και να κινδυνεύει να καεί στο τζάκι παρόλη την ηλικία του. Και ύστερα πάλι άγχος μην τον δει κανένα μάτι την ώρα που αφήνει τα δώρα και μετά να πιει γάλα και να φάει μπισκότα. Και αναρωτήθηκε ποτέ κανείς αν έχει δυσανεξία στην λακτόζη;;; Ερωτώ.

Όλα αυτά όμως πλάστηκαν σαν ένα ωραίο παραμύθι για να νιώθουμε πως ζούμε αυτές τις γιορτινές μέρες σε έναν κόσμο παραμυθένιο. Σε ένα κόσμο που δεν μοιάζει με τον δικό μας, των θνητών ανθρώπων που η πραγματικότητα είναι αρκετές φορές δυσάρεστη, σκληρή και μας γεμίζει άγχος.

Δεν έχω τίποτα με τον Άγιο Βασίλη. Δεν τον ξέρω τον άνθρωπο, δεν έχουμε γνωριστεί ποτέ από κοντά. Εξ ακοής μόνο ότι ξέρω. Ούτε με όσους, μικρούς και μεγάλους τον πιστεύουν, έχω κάτι. Ο καθένας είναι ελεύθερος να πιστεύει ότι θέλει και να ονειρεύεται όπως νομίζει.

Για εμένα ο μύθος του Άγιου Βασίλη καταρρέει πριν καλά καλά χτιστεί. Η αλήθεια είναι πως οι γονείς μου δεν δοκίμασαν να τον συντηρήσουν και πολύ και μπράβο τους. Ήταν καλύτερο που ήξερα ότι τα δώρα ήταν από αυτούς και χαιρόμουν γι αυτό παρά από κάποιον ξένο κύριο, χοντρό, με γενειάδα και κόκκινα ρούχα που λέει χο-χο-χο και μπουκάρει στα ξαφνικά μέσα στο σπίτι την άγ(ρ)ια νύχτα. Η μόνη διαφορά με τον κλέφτη, είναι οτι αυτός φοράει μαύρα...! Όσο για το πώς και από που μπουκάρει ο Άγιος Βασίλης είχα άποψη από την νηπιακή μου ηλικία.

Τότε δεν είχαμε ακόμη χτίσει το σπίτι στο χωριό που του βάλαμε και τζάκι. Ως εκ τούτου, τις γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς τις περνάγαμε οικογενειακά στο σπίτι ή στην καλύτερη περίπτωση σε σπίτια φίλων. Το δικό μας σπίτι ωστόσο, ήταν στην Πρωτεύουσα. Διαμέρισμα σε πολυκατοικία. Παρότι στο ...Χαλάνδρι, τζάκι δεν είχαμε...! Βλέπεις προς τα που το πάω σιγα, σιγά,ε;

Τώρα που το σκέπτομαι, τζάκι έχουν οι φτωχοί ή οι πλούσιοι για διαφορετικούς λόγους βέβαια. Όλοι οι υπόλοιποι έχουμε καλοριφέρ...! Και τώρα δώσε μου εσύ μια απάντηση, με επιχειρήματα όμως, από ποια καμινάδα και πως θα έμπαινε ο Άγιος Βασίλης στο σπίτι μας;;;

Στην καλύτερη περίπτωση θα τον ζεμάτιζε σαν κοτόπουλο το ζεστό νερό και στην χειρότερη θα λαμπάδιαζε και αυτός μέσα στον καυστήρα. Σε έναν μαγικό κόσμο βέβαια, κάποιος από την οικογένεια θα εξαέρωνε το σώμα του σαλονιού και ο Άγιος θα έμπαινε στο σπίτι σαν το τζίνι, πράγμα που εμπίπτει σε άλλη θρησκεία και το αφήνουμε στην άκρη.

Εξού βέβαια και η παραπάνω έγχρωμη γελοιογραφία που έφερε στο φως σήμερα, την τότε παρατηρητικότητα μου και την λογική σύνδεση των γεγονότων.

Βέβαια το πόσο Άγιος και πόσο της θρησκείας μας είναι αυτός ο κοκκινοσκουφίτσος είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο... Η μόνη σχέση που έχει με τον "δικό" μας Μέγα Βασίλειο είναι τα δώρα και αυτή με πολλή φαντασία. Ψάξε βρες μόνος σου ποιος ήταν ο Μέγας Βασίλειος και πως προέκυψε αυτός ο marketing Άγιος Βασίλης. Κλέφτης θα γίνει το google δηλαδή;;;

Και συνεχάω που λένε στο χωριό μου, που έχουμε και τζάκι. Αμ πως!!! Κοντά στην παραπάνω ορθότατη λογική σύνδεση των πραγμάτων που ανέλυσα παραπάνω, την ίδια περίοδο, της νηπιακής μου τονίζω ηλικίας, έρχεται να προστεθεί ένα ακόμη γεγονός που κάθε άλλο παρά συμπτωματικό ήτανε στο να ξεκαθαρίσει πέρα για πέρα η αλήθεια για την ύπαρξη του Σάντα Κλάους.

Γύρω στα 1989, στο γνωστό "Βρώμικο ΄89" που ονομάστηκε έτσι από την "σκευωρία" εις βάρος μου και όχι αυτά που λένε οι ΠΑΣΟΚοι. Αυτή είναι η πραγματική αλήθεια και ήρθε ώρα να την αποκαλύψω.

Τότε λοιπόν φοιτούσα στο νηπιαγωγείο του 7ου Δημοτικού Σχολείου Χαλανδρίου. Στην Χριστουγεννιάτικη γιορτή εκείνης της χρονιάς κάποια στιγμή θα ερχόταν ο Άγιος Βασίλης. Όλοι οι γονείς ήταν εκεί όπως και η μάνα μου. 

Λίγο πριν κάνει την εμφάνιση του ο Αγιοβασίλης, η μάνα μου βγαίνει από την αίθουσα. Καθόλη την διάρκεια που ο Άγιος Βασίλης μας μοίραζε τα δώρα η μάνα μου έλειπε. Όταν άρχισαν να με ζώνουν τα φίδια, μάλλον ρώτησα κάποια γνωστή μου μαμά, που βρίσκεται η δικιά μου. Η απάντηση ήταν: στην τουαλέτα. Λογικό μου φάνηκε. Αφού αποχώρησε ο Άγιος Βασίλης, προφανώς για να προλάβει και τα άλλα παιδάκια του κόσμου, τσουπ μετά απο λίγο εμφανίζεται και η μάνα μου! Τυχαίο;;; Δεν νομίζω!!!

Άσε που κοίταγα εμφανώς προβληματισμένος, όπως θα δεις στο ντοκουμέντο που παραθέτω, τον Άγιο Βασίλη του οποίου η μύτη μου ήταν πολύ πολύ πολύ γνώριμη...!

Στην επιστροφή για το σπίτι, ήμουν τόσο σίγουρος για το ποιός έπαιξε τον ρόλο του Αγιοβασίλη στην γιορτή, που ρώτησα ευθέως τη μάνα μου αν ήταν εκείνη. Φυσικά μου το αρνήθηκε. Εγώ ήμουν σκασμένος βέβαια, πρώτον γιατί δεν μπορούσα να γελαστώ τόσο εύκολα και δεύτερον αφού ήμουν πεπεισμένος πως η μανα μου ήταν ο Άγιος Βασίλης γιατί τουλάχιστον δεν μου έδωσε ένα δώρο της προκοπής;

Καλή Χρονιά εύχομαι πάντως, είτε πιστεύεις είτε όχι στον Άγιο Βασίλη. Όλοι παιδιά του θεού είμαστε και πίνουμε κόκα κόλα!

 

 

tags: Ποιος είναι πραγματικά ο Αγιος Βασίλης; ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΙ SANTA CLAUS - Βίοι Παράλληλοι, Αυτή είναι η ιστορία του Άγιου Βασίλη, Ο Έλληνας Άγιος Βασίλης και ο Αμερικανός Santa Claus, Γιατί ο Άγιος Βασίλης Φοράει Πάντα Άσπρα και Κόκκινα Ρούχα, F-35: Ο Άγιος Βασίλης έφερε «χρυσό» deal δισεκατομμυρίων, Θεσσαλονίκη: Ο... Άγιος Βασίλης τις τρέλανε, Μοίρασε δώρα ο Άγιος Βασίλης… Πρίντεζης, Πώς ο Αγιος Νικόλαος έγινε Αγιος Βασίλης, έγχρωμη γελοιογραφία, σκίτσο, σκίτσα, του Πάνου Ιατρίδη, σκίτσο του Πάνου Ιατρίδη, γελοιογραφία του Πάνου Ιατρίδη, Πάνος Ιατρίδης, IaTriDis, cartoon, caricature, political cartoon, political cartoonist, greek cartoonist, myxalandri