IaTriDis

 Μετά από αρκετές μέρες απουσίας, είπα να επιστρέψω σιγά σιγά στους ρυθμούς του blogging που εδώ και 11 χρόνια κινούμαι. Πλέον σας απευθύνομαι απο την πρωτεύουσα. Μετά από επτά χρόνια στην "εξορία" της Ελληνικής επαρχίας επιστρέφω στον γενέθλιο τόπο. Κάποιοι θίχτηκαν με τον όρο εξορία αλλά ταιριάζει πολύ με την επταετία, κάνει συνειρμούς... Και ναι, τα πρώτα χρόνια πέρασα δύσκολα εγώ και η γυναίκα μου στη μακρινή και άγνωστη Κομοτηνή. 

Με τα σπίτια, με τα λεφτά, με την απόσταση, με την υγρασία, με την υγείας μας. Και ναι, είναι εξορία όταν μένεις για τόσα χρόνια εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά από τον τόπο σου, τους δικούς σου ανθρώπους, τους φίλους σου, τις συνήθειες σου. Στην Κρήτη πάλι, εδώ και δυο χρόνια είχα για δικούς μου ανθρώπους, ευτυχώς, τους συγγενείς της γυναίκας μου. Η Κρήτη όμορφη αλλά τα χιλιόμετρα πολλά από και προς την εργασία μου. 

120 χιλιόμετρα κάθε μέρα πήγαινε έλα στο σχολείο το 2016-2017 και 70 χιλιόμετρα το 2017-2018. Να μην σχολιάσω τα έξοδα για βενζίνη. Ήδη, είμαι τρεις βδομάδες στην Αθήνα και ακόμη έχω βενζίνη κρητικιά στο ρεζερβουάρ! Και δεν χρειάζεται να θυμώνουν οι φίλοι Κομοτηναίοι και Κρητικοί. Αυτοί δεν είναι εξορία, είναι στο σπίτι τους...

Επιστροφή στην "Ιθάκη" λοιπόν. Μου έδωσε πράγματι ωραίο ταξίδι με εμπειρίες. Ευτυχώς δεν γύρισα γέρος. Στην Ιθάκη που πολύ ακούστηκε τελευταία. Στην Ιθάκη που πήγε ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας για να ανακοινώσει την έξοδο από τα μνημόνια. 

28 Αυγούστου, δημιούργησα την παραπάνω ασπρόμαυρη γελοιογραφία με το νόημα των δυο τελευταίων στίχων του ομόνυμου και πασίγνωστου ποιήματος του Καβάφη, σε σύγχρονη εκδοχή...

Ιθάκης συνέχεια με μια ασπρόμαυρη γελοιογραφία της 31ης Αυγούστου. Ένα εύθυμο και ταυτόχρονα μαύρο σχόλιο για το τέλος των μνημονίων. Με αφορμή έναν άλλο στίχο της "Ιθάκης" του Καβάφη, σατίρισα την αλλαγή τόπου της χαρμόσυνης αυτής αναγγελίας. 

Το ωραίο ταξίδι-μνημόνιο τελείωσε στην Ιθάκη εντελώς ξαφνικά χωρίς προειδοποίηση γιατί η φιέστα-μαγκιά και απάνω τούρλα του Αλέξη μας, που ετοίμαζε στο Καστελόριζο, για να μπει στο μάτι του Παπανδρέου, δεν του έκατσε λόγω της πολύνεκρης φωτιάς στο Μάτι.

Αυτά τα ολίγα για σήμερα. Ακολουθούν θεματικές αναρτήσεις με τις γελοιογραφίες του πρώτου εικοσαήμερου του Σεπτέμβρη που όπως προείπα απουσίαζα λόγω μετακόμισης και αναμονής εγκατάστασης του τόσο πολύτιμου internet. 

Αναρτήσεις με θέματα την Κρήτη, εξοπλιστικά προγράμματα και Τουρκία, 83η ΔΕΘ, Ρουβίκωνας και λιντσαρίσματα και φυσικά τις γελοιογραφίες για την κρητική εφημερίδα 'Άποψη του Νότου". 

Δεν θα παραλείψω βέβαια να ασχοληθώ και με τα γεγονότα της τρέχουσας επικαιρότητας, που όπως γνωρίζετε, κάνω πάντα.

 

Αν θέλεις να βλέπεις τη δουλειά μου πριν ακόμη ανέβει εδώ στο blog, ακολούθησέ με στο Instagram

Άποψη του Νότου φύλλο 942 , 28 Αυγούστου 2018

Η έξοδος από τα μνημόνια δεν φέρνει το τέλος της κρίσης. Της οικονομικής κρίσης, της ηθικής, των θεσμών και άλλων τινών. Η έξοδος από τα μνημόνια έχει επέλθει εδώ και δύο εβδομάδες. Δευτέρα σήμερα, αρχή της τρίτης εβδομάδας που χαιρόμαστε τρελά και χορεύουμε στις πλατείες με τα νταούλια και τους ζουρναδες...! 

Θέλω μέρες να δημοσιεύσω εδώ,  τη γελοιογραφία που δημιούργησα για την κρητική εφημερίδα "Άποψη του Νότου" και δημοσιεύτηκε την περασμένη Τρίτη,  αλλά βαριόμουν... 

Τσαγκαροδευτέρα ήρθα στο Βενιζέλειο, ένα από τα δύο νοσοκομεία του Ηρακλείου, για να αποκτήσω τις πολυπόθητες, κάθε τέτοια εποχή, βεβαιώσεις από παθολόγο και ψυχίατρο για την εργασία στο σχολείο, της οποίας την επιβεβαίωση περιμένω τις προσεχείς μέρες. 

Το ομολογώ, ήρθα με βίσμα χωρίς ραντεβού. Βέβαια δεν αλλάζει και κάτι! Περιμένω ήδη δυόμιση ώρες. Με στείλανε από το παθολογικό να βγάλω παραπεμπτικό πρώτα. 

Περίμενα καμιά  εξηνταριά νούμερα αλλά ευτυχώς πέρασαν γρήγορα. Πάνω στην ώρα που ήρθε η σειρά μου, έπεσε το σύστημα. Όχι για πολλή ώρα. Παραλίγο να μου φάει μια την σειρά βέβαια,  που είχε σαράντα νούμερα μετά από μένα,  αλλά δεν της πέρασε! 

Γύρισα πάλι στο παθολογικό και περίμενα (ακόμα περιμένω δηλαδή). Ψυχανεμίστηκα ότι η δικιά μου δουλειά θα γίνει όταν τελειώσουν πρώτα τα προκαθορισμένα ραντεβού και καταλαβαίνω πως είναι δίκαιο και θα γίνει πράξη.  Κάνω υπομονή γιατί είπαμε, έχω βίσμα και δεν τα θέλω όλα δικά μου...! 

Ρώτησα κάποια στιγμή αν έχω χρόνο μπροστά μου και πήγα να πάρω ένα καφέ ο άνθρωπος, να μην κάνω ξεροσφύρι το τσιγάρο, κρίμα είναι με τόσο άπλετο χρόνο...! 

Θα μου πείτε τώρα γιατί μας πρίζεις πρωινιάτικα προς μεσημεριάτικα μην πω και απογευματιάτικα με τα κωλόχαρτά σου ενώ ξεκίνησες με την έξοδο από τα μνημόνια;

Και όμως, απαντώ, είναι πολύ σχετικά τα γεγονότα. Διότι αναρωτιέμαι τι εστι τελικά έξοδος από τα μνημονια; ; ; Επιστροφή στην προτεραία κατάσταση ή πάμε για κάτι παραπέρα; 

Διότι και το βίσμα υπάρχει,  ασχέτως πόσο δουλευει, και οι διαδικασίες είναι τα ζώα μου αργά... Ίσως ζητάω πολλά τόσο νωρίς μετά την έξοδο.

Υπομονή, κάντε υπομονή και ο ουρανός θα γίνει πιο γαλανός... Όχι δεν υποννοώ κάτι για την Νέα Δημοκρατία. Τα ίδια χάλια και αυτή δυστυχώς.

Ένα απέραντο φρενοκομειο που χε πει και ο Καραμανλής, αν και είναι η μέρα του Αντρέα. Του Αντρεα και του ΠΑΣΟΚ που έφτιαξε το ΕΣΎ που σήμερα όλη μέρα κράζω. Βέβαια έχουν περάσει καμιά  τριανταριά χρόνια από τότε και θα έπρεπε κάπως να έχει εξελιχθεί.

Όπως και το μνημόνιο μας το έφερε ο γιος και όλοι ακόμη τον κράζουν και οι δύο αντιμνημονικες αρχηγάρες που ακολούθησαν,  έπεσαν με τα μούτρα στα μνημόνια. Αλλά ευτυχώς βγήκαμε...

Η ώρα είναι 14:02 και θα γράφω ότι μπούρδα μου έρθει για να περάσει η ώρα μέχρι να τελειώσω τις δουλειές μου στο νοσοκομείο. Είπαμε έχω άπλετο χρόνο ως  ... άνεργος.

Την επόμενη φορά,  θα φέρω ψυγειακι  με μπύρες, κεφτεδακια, τυράκι, αγγουράκι και το καβαλετο μου να κάνω και κάτι χρήσιμο.

Αναμένω από λεπτό σε λεπτό το παραπεμπτικο για τον ψυχίατρο ο οποίος δεν έχει έρθει ακόμη στην εργασία του όπως με ενημέρωσε ο προϊστάμενος και η βοηθός του που πίνουν καφέ και ασχολούνται με το κινητό τους... Και όλα αυτά χωρίς να σε εξετάσουν...

Ρε φίλε και αν εμένα μου έχει σαλέψει τόση ώρα που περιμένω; Αντε αντε θα βάλεις την τζίφρα ελαφρά τη καρδιά; Και δεν τολμώ να απαιτήσω κανονική εξέταση γιατί σίγουρα θα με βγάλουν τρελό που την θέλω!!!

Τι έλεγα;  Α τα μνημόνια. . Ποιος τα χεζει αυτά. Αλλαγή δεν φαίνεται. Μια ήταν η αλλαγή και ας γκρινιάζουνε πολλοί...

Θα κλείσω με μια ατάκα Πέτρου Φιλιππίδη στους "Διαπλεκομενους" στο mega. Δεν ξέρω ποιοι το θυμάστε... Μας είχε πριξει κάμποσα επεισόδια με κάποια που "έμπαινε έβγαινε και δεν καταλάβαινε τιποτα"...

Το έλεγε με τέτοιο ύφος που νόμιζες ότι κάτι γαργαλιστικο συμβαινει..  Δεν έχει πολύ σημασία να σας πω τι έγινε στο τέλος αλλά το τι συμβαίνει τώρα!!! Έτσι, μπαίνουμε και βγαίνουμε από τα μνημόνια και δεν καταλαβαίνουμε τίποτα. Άμα βάλουμε μυαλό ποτέ, σφυράτε!!! Bye...