Ως αναπληρωτής δάσκαλος εικαστικών, κάθε χρόνο, στο τέλος Ιουνίου απολύομαι. Μπαίνω στο ταμείο ανεργίας και μεταξύ Ιουλίου και Αυγούστου ετοιμάζω για άλλη μια φορά τα χαρτιά μου για πρόσληψη σε κάποιο σχολείο για την επόμενη σχολική χρονιά.
Μόλις μπει ο Σεπτέμβρης αρχίζει και η αγωνία Οι μέρες πλησιάζουν για την ανακοίνωση των προσλήψεων και το άγχος χτυπάει κόκκινο.
Έκανα την "θητεία" μου πέντε χρόνια στην Κομοτηνή. Κάποια στιγμή θα γράψω βιβλίο ή θα φτιάξω ένα graphic novel γι αυτή την περίοδο...
Φίλοι μου, μου έκαναν πλάκα πως αφού δεν πήγα στην Κομοτηνή ως φοιτητής ή ως φαντάρος θα έπρεπε να πάω ως δάσκαλος. Ήταν φαίνεται μια νομοτελειακή διαδικασία.
Και όλα αυτά γίνονταν κάθε χρόνο, χωρίς μόρια προϋπηρεσίας γιατί το υπουργείο παιδείας είχε αποφασίσει πως δεν χρειάζονται...
Γι αυτό η Κομοτηνή ήταν η μόνη λύση για εκείνα τα χρόνια. Μικρός νομός, λίγους εικαστικούς έπαιρνε, κανείς δεν ήθελε να πάει, οπότε είχα σίγουρη δουλειά.
Οταν το 2016 επανήλθε η μοριοδότηση, δεν ήμουν προετοιμασμένος να φύγω. Και θα μου πεις γιατί να φύγεις, αφού είχες σίγουρη δουλειά;
Και θα σου απαντήσω ότι η Κομοτηνή είναι στου διαόλου τη μάνα και για να έρθω στην Αθήνα ήθελα μια περιουσία και μια μέρα ολόκληρη. Και το χειρότερο απ'όλα ήταν η υγρασία.
Η υγρασία της Κομοτηνής με πέθανε και εμένα και την γυναίκα μου. Οπότε το θέμα υγείας ήταν καταλυτικό για να αλλάξω περιβάλλον.
Διορισμός αναπληρωτών εκπαιδευτικών...
Το 2017 όμως ήξερα τι μόρια έχω και που βρίσκομαι σε κατάταξη. Για την Αθήνα δεν το είχα ψάξει. Μου φαινόταν δύσκολο. Μοναδική επιλογή ήταν η Κρήτη. Γιατί από εκεί είναι η γυναίκα μου και άρα θα είχαμε κάπου να μείνουμε και γιατί το κλίμα της Κρήτης το πρότειναν και οι γιατροί.
Για να μην τα πολυλογώ, τα κατάφερα και με πήραν στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση Ηρακλείου.
Τα σχολεία που μου έτυχαν να διδάξω ήταν λίγο μακριά από την κατοικία μου, 60 χιλιομετράκια μωρέ, αλλά εντάξει. Μην τα θέλω όλα δικά μου.
Βέβαια θα μου πεις, τα λεφτά από βενζίνη που χαλούσα κάθε μήνα, έφταναν και περίσσευαν να νοικιάσω ένα σπιτάκι εκεί που δούλευα. Ισχύει, αλλά υπάρχουν και κάποια ποιοτικά χαρακτηριστικά που ήταν πιο σημαντικά.
Μέσα σε όλη αυτή την δίνη λοιπόν εμπνεύστηκα αυτή την έγχρωμη γελοιογραφία μου που απηχεί όχι μόνο την δική μου προσωπική κατάσταση αλλά και αυτό που βιώνουν όλοι οι αναπληρωτές εκπαιδευτικοί ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ.
update 2022
Έκατσα λοιπόν δυο χρονάκια στην Κρήτη γράφοντας χιλιόμετρα και θαυμάζοντας τη φύση. Μόλις είδα φως όμως στην περιφέρεια εκπαίδευσης της Β΄Αθήνας, μπήκα. Το ..."αγροτικό" μου το είχα κάνει και με το παραπάνω, σύνολο εφτά χρονάκια...
Και την πρώτη χρονιά είχα την τύχη να διδάξω στο σχολείο όπου πήγαινα ως μαθητής, στο 7ο Δ.Σ. Χαλανδρίου, 15 λεπτά με τα πόδια από το σπίτι μου(!) ...Πολιτισμικό σοκ!!!
Γίνανε και κάτι αναποδιές με το νέο σύστημα των πινάκων, κατι intergrated master και κάτι μόρια που πήγανε αδιάβαστα αλλά δεν έχω παράπονο. Πήγα κι ένα φεγγάρι στις Αχαρνές που όλο το μπέρδευα με τις ...Αρχάνες, γιατί άραγε;
Μπορεί να γυρίζω σε διαφορετικά σχολεία κάθε χρόνο αλλά από τα πέντε χρόνια που επέστρεψα στο Χαλάνδρι τα τέσσερα είμαι σε κοντινά σχολεία της περιοχής μου και φέτος έχω την χαρά να είμαι στο ίδιο υπέροχο σχολείο με πέρυσι. Το 13ο Δ.Σ. Χαλανδρίου.
Επόμενος σταθμός: Διορισμός. Παρακαλούνται οι υποψήφιοι όπως διοριστούν στην περιοχή κατοικίας τους. Νοίκια, μετακομίσεις και τα τοιάυτα τα έχουμε φάει στη μάπα.
Έγχρωμη γελοιογραφία για την Κρητική εφημερίδα "Άποψη του Νότου" στο φύλλο 894 με αφορμή την είδηση για προσλήψεις αναπληρωτών εκπαιδευτικών. Δημιουργήθηκε τον Σεπτέμβριο του 2017 από τον Πάνο Ιατρίδη
Αν σου άρεσε, μπορείς να δεις ακόμα μια έγχρωμη γελοιογραφία για τους αναπληρωτές εκπαιδευτικούς: Προβλήματα στέγασης αναπληρωτών εκπαιδευτικών
Δημοσίευση σχολίου