Η Μάχη της Κρήτης

 Μάχη της Κρήτης: 77 χρόνια μετά

 
Σαν σήμερα, το 1941 όλα είχαν τελειώσει. Οι Γερμανοί κατάφεραν να πατήσουν το νησί και η Μάχη της Κρήτης πέρασε στην ιστορία. Είναι η πρώτη αλλά και η τελευταία φορα από καταβολής κόσμου που επιχειρήθηκε κατάληψη εξ ολοκλήρου από αεραποβατικά μέσα. 
 
Η μάχη ήταν άνιση καθώς η τελειότερη πολεμική μηχανή της εποχής εκείνης είχε να αντιμετωπίσει μόνο μια μικρή δύναμη Άγγλων. 

mahi tis kritis efimerida apopsi patris irakleio kriti rihter germanoi nazi geloiografia skitso iatridis
 Άποψη του Νότου φύλλο 929 , 15 Μαΐου 2018
 
Ο Αδόλφος Χίτλερ έκανε τεράστια στρατηγικά λάθη που κόστισαν πολύ στο Γερμανικό στρατό. Δεν έλαβε καθόλου υπόψη του τον ντόπιο πληθυσμό τον οποίο θεώρησε ανίκανο να κάνει το παραμικρό και πάνω σε αυτή την λανθασμένη σκέψη βασίστηκε και το επιχειρησιακό του σχέδιο. 
 
Έτσι η απόφαση του να μην φέρουν οι αλεξιπτωτιστές οπλισμό κατά την ρίψη τους από τα αεροπλάνα αλλά να τον παραλαμβάνουν στο έδαφος όπου και αυτός θα είχε πέσει με αλεξίπτωτο, επέφερε τραγικά αποτελέσματα τις πρώτες 1-2 μέρες. 

Οι Κρητικοί σε αντίθεση με την σκέψη του Χίτλερ πρόβαλαν σθεναρή αντίσταση παρόλο που δεν ήταν καλά εξοπλισμένοι. Πέρα από λίγα παλιά τουφέκια από προηγούμενες επαναστάσεις ή κυνηγετικά όπλα αλλά και λόγω που το Κρητικό τάγμα δεν είχε ακόμη καταφέρει να επιστρέψει στο νησί από την Πίνδο, δεν υπήρχε επαρκής οπλισμός για τέτοια μάχη. 
 
Επιστρατεύτηκαν όμως γεωργικά εργαλεία, μαχαίρια, τσεκούρια, δρεπάνια ακόμη και πέτρες για να μπορέσουν να αμυνθούν. 
 

Νεκροί Γερμανοί στρατιώτες


Κανείς μπορεί να επισκεφτεί το Γερμανικό νεκροταφείο στο Μάλεμε όπου έχουν ταφεί 4.465 Γερμανοί στρατιωτικοί, οι περισσότεροι εκ των οποίων ήταν αλεξιπτωτιστές. Αν προσέξετε τα μνήματα, θα δείτε ηλικίες 14ων, 15,16,17,18 χρονών...! 
 
Όλη η ναζιστική και όχι μόνο νεολαία της Γερμανίας. Με τον ενθουσιασμό της νιότης τους αλλά και με την προπαγάνδα του Ναζισμού για Άρια φυλή, οι νέοι αυτοί ήρθαν σε έναν ξένο τόπο για να σκοτώσουν και να σκοτωθούν. 
 
Και όσοι από αυτούς έμειναν, για εκδίκηση άρχισαν να σκοτώνουν αδιακρίτως δεξιά και αριστερά άοπλους και αθώους κατοίκους χωριών της Κρήτης που το "παράπτωμά" τους ήταν πως δεν ήθελαν ξένο κατακτητή στο σπίτι τους.

Το ολοκαύτωμα της Κάνδανου, των χωριών των Χανίων, των Ανωγείων αλλά και το ολοκαύτωμα της Βιάννου μαρτυρούν την θηριωδία των Γερμανών στρατιωτών. Σήμερα, μετά από 77 χρόνια, που ζούν άνθρωποι οι οποίοι ακόμη θρηνούν τους νεκρούς τους, έρχονται κάποιοι και προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. 
 

Αλλοίωση της ιστορίας


Ένας από αυτούς είναι ο 79χρονος Γερμανός Ιστορικός  Χάιντς Ρίχτερ. Τον Νοέμβριο του 2014 το Πανεπιστήμιο Κρήτης απένειμε στον Ρίχτερ τιμητικό διδακτορικό δίπλωμα προκαλώντας την αντίδραση ορισμένων Ελλήνων ιστορικών που υποστήριξαν πως η εργασία του Ρίχτερ αμαυρώνει τη φήμη της αντίστασης των Κρητικών στις δυνάμεις του Άξονα, αποδίδοντας ευγενή κίνητρα στους Ναζί εισβολείς. 
 
Επιπλέον σε συνέντευξή του μίλησε για την καταστροφή στα ελληνικά νησιά και τα χωριά «από τους Γερμανούς, τους Ιταλούς, τους κομμουνιστές και τους εθνικιστές», κάτι που κάποιοι Έλληνες σχολιαστές θεώρησαν «ηθικό σχετικισμό», που δίνει ίσο βάρος στις ενέργειες των δυνάμεων κατοχής και στους Έλληνες αντάρτες. 

Ο Ρίχτερ απέρριψε τις κατηγορίες, δηλώνοντας ότι είναι καθήκον του ως ιστορικός να λέει αυτό που πιστεύει ότι είναι η ιστορική αλήθεια. Υπερασπίστηκε ακόμη τις απόψεις του, υποστηρίζοντας πως μέχρι τη Μάχη της Κρήτης ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν «σχετικά καθαρός», δηλαδή και οι δύο πλευρές «σέβονταν το διεθνές δίκαιο του πολέμου». 
 
Οι αρχές του πανεπιστημίου αρχικά απέρριψαν τις αιτιάσεις από Έλληνες πολιτικούς και πανεπιστημιακούς και τις κατηγορίες για μεροληψία. Τελικά, μετά από επίσημη ενδοπανεπιστημιακή αίτηση, το πανεπιστήμιο αποφάσισε να του αφαιρέσει τον τίτλο τον 2016. 

Ο Ρίχτερ δήλωσε ότι αισθάνεται τιμή να είναι, όπως υποστηρίζει, ο δεύτερος Γερμανός που του αφαιρέθηκε ο ακαδημαϊκός τίτλος (μετά τον Τόμας Μαν του οποίου τον τίτλο αφαίρεσε το ναζιστικό καθεστώς της Γερμανίας). 
 
Το Νοέμβριο του 2015 στον Ρίχτερ ασκήθηκε δίωξη καθώς, σύμφωνα με το κατηγορητήριο, στο βιβλίο του σχετικά με τη Μάχη της Κρήτης ορισμένες αναφορές συνιστούσαν «άρνηση εγκλημάτων του ναζισμού σε βάρος του κρητικού λαού με εξυβριστικό περιεχόμενο». Η υπόθεση απέκτησε πανελλήνια δημοσιότητα καθώς ήταν η πρώτη που δικάστηκε σύμφωνα με τον αντιρατσιστικό νόμο 4285/2014. 

Στις 10 Φεβρουαρίου του 2016, αφού ο συγγραφέας δικάστηκε ερήμην, βρέθηκε αθώος από όλες τις κατηγορίες. Την απαλλαγή του κατηγορουμένου είχε ζητήσει και ο εισαγγελέας έδρας, Ιωακείμ Κασσωτάκης, ο οποίος στην αγόρευσή του είχε αναφέρει ότι το βιβλίο παρόλο που εμπεριέχει ανακρίβειες και αναλήθειες, δεν πρόκειται για ρητορική μίσους. 

Ο Ρίχτερ τιμήθηκε από τον Πρόεδρο της Ελλάδας με τον Χρυσό Σταυρό του Τάγματος του Φοίνικα το 2000. Ο δήμαρχος Καντάνου – Σελίνου Αντώνης Περράκης ζήτησε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο να αρθεί η διάκριση για τον Ρίχτερ με το σκεπτικό ότι στο βιβλίο του για την Μάχη της Κρήτης «αναθεωρεί και προσβάλει την ιστορία, άνευ αποδείξεων, υμνώντας την προσπάθεια των Γερμανών αλεξιπτωτιστών και θεωρώντας βάρβαρη και θηριώδη την αντίσταση των Κρητικών».

Το έργο του Ρίχτερ έχει επικριθεί στη Γερμανία και την Ελλάδα. Ο Ραλφ Κλάιν, Γερμανός ιστορικός με ειδίκευση σε θέματα Γερμανών εγκληματιών πολέμου και της απόδοσης των γερμανικών αποζημιώσεων στα θύματα της Βέρμαχτ στην Ελλάδα, σε άρθρο του στο περιοδικό Zeitschrift fur Geschichtswissenschaft επικεντρώθηκε στους ισχυρισμούς Ρίχτερ για την Μάχη της Κρήτης ενώ αναφέρει ότι «ο Ρίχτερ εν μέρει βασίζεται σε απροκάλυπτη προπαγάνδα της Βέρμαχτ με τελείως άκριτο τρόπο. 

Ο καθηγητής σύγχρονης ιστορίας του Α.Π.Θ κ.Γ.Μαργαρίτης έκανε λόγο για “παραμύθι” και υποστήριξε, μεταξύ άλλων, ότι ο Ρίχτερ δεν είχε κανένα πρόβλημα να υιοθετήσει τον λόγο των Ναζί και των δοσίλογων και μας τα έκανε ιστορία σήμερα ή μάλλον προσπαθεί να τα κάνει ιστορία, γιατί η αντίδραση που συναντά είναι αρκετά ισχυρή. Ο ομότιμος καθηγητής Πολιτικής Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Θάνος Βερέμης δήλωσε πως τα ιστορικά στοιχεία που χρησιμοποίησε ο Ρίχτερ στο βιβλίο του από τα Γερμανικά αρχεία, ήταν ένα μέσο προπαγάνδας από τον Γκέμπελς εκείνη την εποχή.

Το 1941 είναι πιο μακρινό από το 1963 ή το 1989 αλλά καταφέρνει να ενώνεται με το σήμερα με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Και μη μου πει κανείς γιατί πρέπει να ενδιαφέρει έναν 17χρονο η Μάχη της Κρήτης γιατί θα γενούμε από δυο χωριά χωριάτες. 
 
 



  • Έγχρωμη γελοιογραφία  με αφορμή την 77η επέτειο για την Μάχη της Κρήτης. Δημιουργήθηκε τον Μάιο του 2018 από τον Πάνο Ιατρίδη.

 

 Αν σου αρέσει, δες μια ακόμη  γελοιογραφία για τη Μάχη της Κρήτης

Μπορείς, επίσης, να με υποστηρίξεις κερνώντας με ένα καφεδάκι για να συνεχίσω να δημιουργώ

 Buy Me A Coffee

Post a Comment