Η ιστορία πίσω από την δημιουργία του έργου "Τέμπη IC62"

Παράξενη Πρωτομαγιά

 

Δύο μήνες πέρασαν από την νύχτα της 28ης Φεβρουαρίου όπου κάπου εκεί στα (στοιχειωμένα)Τέμπη δύο τρένα συγκρούστηκαν. Μια επιβατική αμαξοστοιχία και μια εμπορική βρέθηκαν στη ίδια γραμμή με αποτέλεσμα 57 νεκρούς...


Το τραγικό αυτό δυστύχημα ήταν αποτέλεσμα της απόλυτα φριχτής, χρονίζουσας, αδιαφορίας, κάθετα όλων των επιπέδων διοίκησης του κράτους αλλά και του ιδιωτικού φορέα των τρένων. Από τους προηγούμενους υπουργούς και τον υπουργό Μεταφορών Κώστα Αχ. Καραμανλή που "δεν έπαιζε με την ασφάλεια τον επιβατών στα τρένα", μέχρι τον Σταθμάρχη που δεν κατάλαβε ότι έβαλε δύο τρένα στις ίδιες ράγες...


Δύο μέρες πριν την σύγκρουση ξεκίνησα μια εργασία για ένα ψυχολογικό τεστ αυτογνωσίας με βάση την ζωγραφική. Ξεκίνησα σε ένα χαρτονάκι  Α4 να απλώνω εκολίνες αφού το είχα βρέξει καλά. Τα χρώματα κινήθηκαν τυχαία και δημιούργησαν διάφορες ροές. Αφού το στέγνωσα, ξαναδούλεψα από πάνω ξανά και ξανά.


"Τέμπη IC62" 2023. Eκολίνες και μαρκαδόροι σε χαρτόνι διαστάσεων 21x29cm
 "Τέμπη IC62" 2023. Eκολίνες και μαρκαδόροι σε χαρτόνι διαστάσεων 21x29cm

 

Διαπίστωσα ότι το αποτέλεσμα που σιγά σιγά διαμορφωνόταν, δεν είχε σχέση με την εργασία που έπρεπε να κάνω. Τα χρώματα μάλλον παρέπεμπαν κάτι σε Ουκρανία και στο κέντρο είχαν σχηματιστεί δυο μορφές με χακί χρώμα. Ήταν σαφές για που το πήγαινα...


Άρχισα να επεμβαίνω  συνειδητά πλέον με μαρκαδόρους ώστε να σχηματίσω την σύνθεση μου. Δυστυχώς δεν έχω φωτογραφία  εκείνης της στιγμής. Η μορφή που έχει τώρα είναι κάτι εντελώς διαφορετικό.


Ήταν μια αφηρημένη εικόνα με λίγο Ουκρανία, λίγο στρατιώτες, με Διοικητή και απλό στρατιώτη που εκτελεί τις οδηγίες του ανώτερού του και ένα μισό σχέδιο ενός περίεργου όπλου που σίγουρα σκορπάει τον θάνατο.


Σχεδόν το είχα τελειώσει, όταν το πρωί της 1ης Μαρτίου καθώς πήγαινα στο σχολείο άκουσα την φοβερή είδηση στο ραδιόφωνο...


Μετά από κουβέντα στη συνεδρία μου, όπου παρουσίασα την πρόοδο της εργασίας μου, η ζωγραφιά φάνηκε ότι έχει και άλλο δρόμο να διανύσει πριν ολοκληρωθεί πραγματικά.

 


"Τέμπη IC62"

Το όπλο έγινε μια παμπάλαιη ατμομηχανή, δείγμα του πόσο απαρχαιωμένος είναι ο Ελληνικός σιδηρόδρομος. Ο στρατιώτης έγινε μηχανοδηγός και ο Διοικητής, σταθμάρχης που δίνει εντολές. Σήματα επικοινωνίας και ηλεκτρικές εκκενώσεις μπλέκονται ανάκατα ως κύματα ανάμεσα στα ηλεκτροφόρα καλώδια και σαν θεϊκή παρέμβαση, εμφανίζονται κάτι ..κλειδιά!


Τα κλειδιά ως την κυρίαρχη λέξη εκείνων των ημερών, που δεν γύρισαν σωστά με αποτέλεσμα οι ράγες στον σταθμό της Λάρισας να μην μπουν στην σωστή τους θέση. Τα κλειδιά και ως μεταφορά για το ποιος και με ποιο τρόπο δίνει την δικαιοδοσία σε κάποιον ή κάποιους να έχουν την ευθύνη για τους πολλούς....


Το γεγονός αυτό είχε μηχανές, είχε υπεύθυνους και ανεύθυνους, είχε κέρδος  και είχε αθώα θύματα που ούτε φαντάζονταν ότι για την χώρα του θανάτου οδοιπορούσαν περίπου για 22 λεπτά ...στην 4η βιομηχανική επανάσταση!



1η Μαίου

Και η Πρωτομαγιά του 1886 στο Σικάγο είχε αυτά τα στοιχεία σε άλλες αναλογίες και άλλη βάση στις αρχές της 2ης βιομηχανικής επανάστασης.  Εργάτες που τους εκμεταλλεύονταν οι εργοστασιάρχες για το κέρδος και η εξουσία έστελνε την αστυνομία να τους χτυπήσει όταν αυτοί διαμαρτυρήθηκαν ειρηνικά εκείνο το Σάββατο για τα αυτονόητα δικαιώματά τους...


Η αντίθεση δημιουργεί πιο έντονα συναισθήματα. Γιατί στο τέλος αυτά μένουν. Οι εργάτες διάλεξαν αυτή την μέρα που έρχεται ως σύμβολο από τα αρχαία ακόμη χρόνια για την αναγέννηση της φύσης την ομορφιά και την χαρά. Σαν τον Αθανάσιο Διάκο  διάλεξε και για αυτούς καιρό ο χάρος να τους πάρει, την ώρα που ανθίζουν τα κλαριά και βγάζει η γης χορτάρι.


Και για τους επιβαίνοντες της επιβατικής αμαξοστοιχίας IC62, που κυρίως ήταν νέα παιδιά, φοιτητές, ήταν μεγάλη η αντίθεση. Αυτά τα λουλούδια δεν τ 'άφησαν να ανθίσουν... Μόλις επέστρεφαν από το τέλος του καρναβαλιού, από γιορτές, γέλια και χαρά συνάντησαν  ξαφνικά την αιωνιότητα και  βύθισαν στο τόσο τραγικό και βαθύ συναίσθημα, το πένθος, τις οικογένειές τους. 

 

Και άλλα συναισθήματα ήρθαν να προστεθούν μετά: Οργή, θυμός, απόγνωση. Φόβος για το επόμενο βήμα. Ποιο κενό χάσκει πάλι μπροστά μας;


21 μέρες για τις εκλογές. Θα μπορούσε να είναι τίτλος ταινίας. Κάτι σαν να σου φεύγει η ψυχή...

 



  • Έργο ζωγραφικής με τίτλο: "Τέμπη IC62" με αφορμή την σφοδρή μετωπική σύγκρουση των δυο τρένων. Δημιουργήθηκε τον Μάρτιο του 2023 από τον Πάνο Ιατρίδη.

 

Αν σου αρέσει, δες  ακόμη μερικά σκίτσα για ατυχήματα


Post a Comment